Kłodzko - www.klodzko.pl

Muzeum Ziemi Kłodzkiej mieści się w barokowym gmachu dawnego konwiktu jezuickiego. Konwikt, czyli dawny internat dla uczniów pobliskiego kolegium jezuickiego (obecnie Liceum im. Chrobrego) budowany był od lat 20. XVII wieku do połowy XVIII wieku. Wśród jego projektantów i budowniczych są najwybitniejsi prascy architekci tamtych czasów – Carlo Lurago i Andrea Carove

Kłodzkie Muzeum działa od 1963 r. Jego pierwszą siedzibą był budynek dawnej komendantury kłodzkiego garnizonu znajdujący się w pobliżu Rynku w ciągu kamienic u podnóża twierdzy, a jego pierwszym dyrektorem – pochodzący ze Lwowa artysta malarz, absolwent krakowskiej ASP, Wacław Brejter. Po kilku latach działalności i przygotowaniu kilku ważnych wystaw (m.in. „Miasto pod miastem“, „X wieków Kłodzka“) na skutek zapadania się podziemi pod kłodzką starówką, muzeum musiało zmienić siedzibę, gdyż budynek groził zawaleniem. Dotychczas zgromadzone zbiory w 1968 roku ulokowano w renesansowym dworze w Jaszkowej Górnej. W 1971 roku na cele muzealne miasto przeznaczyło obecny budynek przy ul. Łuksiewicza 4.

W latach 1976-1986 obiekt został gruntownie wyremontowany, przywrócono mu dawną świetność, zachowując wszystkie elementy zabytku – stylową elewację oraz pierwotny wewnętrzny układ architektoniczny i wystrój, dostosowując jednocześnie budynek do celów wystawienniczo-muzealnych. Nowa siedziba Muzeum Ziemi Kłodzkiej otwarta została w grudniu 1986 r.

Na parterze, w dawnym refektarzu konwiktu, mieści się biblioteka muzealna z pięknym wystrojem i bogatymi zbiorami wydawnictw o regionie i z regionu. Na pierwszym i drugim piętrze znajdują się: barokowy Salon „Złoty”, sala koncertowa (w dawnej kaplicy św. Alojzego Gonzagi, patrona konwiktu) oraz obszerne sale wystawiennicze.

W sali koncertowej znajduje się kopia gotyckiego obrazu Madonny Kłodzkiej z połowy XIV w., który ufundował dla kłodzkiego kościoła związany z Kłodzkiem arcybiskup praski Arnošt z Pardubic (oryginał znajduje się w Gemäldegalerie w Berlinie). W dobudowanej nowej części obiektu mieszczą się magazyny i pracownie muzeum.

Na wewnętrznym dziedzińcu znajduje się lapidarium.

Zwiedzającym udostępnione są także średniowieczne ponad 6-metrowej głębokości podziemia, w których prezentowane jest życie codzienne dawnych mieszkańców Kłodzka

W Muzeum Ziemi Kłodzkiej znajdziemy bogate zbiory regionaliów związanych z ziemią kłodzką – historycznych, archeologicznych, etnograficznych, artystycznych i przyrodniczych. Muzeum posiada kolekcje zegarów śląskich, szkła artystycznego, numizmatów, cyny,  malarstwa, grafiki i rysunków oraz map i planów ziemi kłodzkiej, które prezentowane są na wystawach stałych lub czasowych. Na wystawach czasowych prezentowane są również dokonania współczesnych artystów związanych z regionem.

Muzeum jest miejscem koncertów, wystaw, konferencji i sesji naukowych; prowadzi także działalność edukacyjną, popularyzatorską, wydawniczą i badawczą.

wystawy stałe:

• Z dziejów Kłodzka
  Wystawa poświęcona jest tysiącletniej historii Kłodzka. W podziemiach i na parterze Muzeum prezentowane są dzieje miasta od pierwszej wzmianki w „Kronice Czechów” Kosmasa, a skończywszy na „powodzi tysiąclecia” w 1997 roku.
• Oczy czasu. Zegary mechaniczne popularne na Śląsku w XIX i w I poł. XX wieku
  Na wystawie zgromadzono zegary szafkowe, skrzynkowe, gabinetowe, kominkowe słoneczne, a także zegary kieszonkowe i pozytywki.
• Współczesne kłodzkie szkło artystyczne na tle tradycji szklarstwa ziemi kłodzkiej
  Wystawa prezentuje historyczny rozwój przemysłu szklarskiego w regionie kłodzkim od połowy XIV w. do lat dziewięćdziesiątych XX w. oraz kolekcję ponad 200 unikatowych dzieł projektantów i artystów szkła mieszkających na ziemi kłodzkiej i działających w dolnośląskich hutach po roku 1945.