Podstawową rzeczą potrzebną do funkcjonowania w twierdzy kilku tysięcznego garnizonu były olbrzymie koszary przygotowane dla garnizonu twierdzy. W mieście wzdłuż muru miasta w tym celu powstało ok 40 budynków koszarowych. W czasie pokoju żołnierze  mieszkali tam w specjalnie przygotowanych mieszkaniach podzielonych na dwie izby (pokoje) oraz kuchnie. Do jednego mieszkania przypisanych było pięciu żołnierzy. Jeden z nich mieszkał w koszarach z żoną i dziećmi. Jedna większa izba przygotowana była dla  rodziny żołnierskiej. Mniejsza dla pozostałych czterech żołnierzy często obcokrajowców. Ze względu na duży problem dezercji w armii pruskiej żonaty, mieszkający w koszarach żołnierz miał za zadanie pilnować zamieszkałych w pokoju obok, czterech kolegów, traktowanych niekiedy jak potencjalnych dezerterów. Jego żona była gospodynią która utrzymywała porządek w koszarach, sprzątała i gotowała żołnierzom w czasie pokoju. Otrzymywała za tą pracę solidne wynagrodzenie wysokości 4 talarów miesięcznie.