Całe Prusy podzielone były na tzw. kantony, czyli rodzaje prowincji odpowiedzialne za werbunek rekrutów do armii oraz przydzielanie i dostarczanie ich do konkretnych regimentów (pułków). Każdy nowo narodzony poddany króla płci męskiej był przez proboszcza parafii wpisywany na specjalna listę. W momencie uzyskania wieku poborowego który wynosił 20-40 lat władza dysponowała pełną listą zamieszkujących dany obszar kantonistów. Zdecydowana większość poborowych była osobami pochodzenia nieszlacheckiego. Istniało też wiele odstępstw od obowiązku służby wojskowej np: ze względu na pobieraną przez kantonistę naukę. Niekiedy całkowicie zwolnione z tego obowiązku były też ważne gospodarczo prowincje lub niektóre miasta. Ze względu na masę różnych ustępstw, w praktyce ciężar służby ciążył głównie na biedniejszej części ludności.